Op stap met José...

Met de Veldslag om Norg ben ik overgehaald door Johan Wekema om toch mee te doen met de Gravel tocht in Veenhuizen. Mijn partner in crime, Sabe (als het om fietsen gaat) die zou niet meedoen want die was op vakantie met zijn meisje en zou in de nacht voor het evenement thuiskomen. Ik had dus besloten om foto's te gaan maken want alleen fietsen vind ik niet zo gezellig.  Maar goed ik ben overgehaald, geen foto's maken maar gewoon fietsen!! De grap was dat je je ook nog een kon kwalificeren voor het WK in Italië. Hoe leuk zou dat zijn en hoeveel vrouwen van mijn leeftijd (50 inmiddels) fietsen er (dacht ik) (er zijn dus meer van die gekken zoals ik) Ik hoefde geen 150 km te fietsen maar 80 km was genoeg om me te kunnen kwalificeren. Er deden 11 vrouwen mee van mijn leeftijd.

Met de Veldslag was het super mooi weer en lag het parcours er goed bij. Ik had dus helemaal een plan bedacht. Bij de start gewoon bij een groepje aanhaken en door trappen. In de week naar het evenement toe werd het weer steeds slechter en de voorspellingen ook. Vrijdagavond was het nog noodweer, wind en veel regen. Ik zag er tegenop toen, maar ja, eenmaal gezegd dat ik iets ga doen kan ik natuurlijk niet meer terug. Om kwart over 6 ging de wekker. Douchen, in de kleren (en wat doe je aan, korte broek, lange broek, regenjas, shirt met lange mouwen?) Het werd mijn korte broek, shirt met lange mouwen, jas er over en de regenjas ook maar mee. Natuurlijk kreeg ik gelijk al de eerste bui al over me heen en ik zat nog geen twee minuten op de fiets.

Aangekomen in Veenhuizen kwam Johan er nog ff aan en vroeg of ik ook spijt had dat ik me had laten overhalen. Wel een beetje want het was echt heel slecht weer maar desondanks had ik wel zin in fietsen. Om 8:50 uur werd ik weg geschoten. Ik ging natuurlijk gelijk achter de groep aan.  De groep ging zo snel en ik kwam ergens in het midden terecht. Niks aanhaken, weg plan. Ik ben een tijdje met een man mee gefietst, alleen heb ik hem voor de 1e post weer moeten laten gaan. Bij de 1e post heb ik even snel wat gegeten en gedronken en ben snel weer door gefietst. Wat wel leuk was is dat Geeske en André daar stonden. Ik heb tijdens deze tocht nog nooit zoveel verschillende weersomstandigheden meegemaakt. Regen, zon, een mooie regenboog, hele harde wind, weer regen, hele donkere lucht, weer wat zon en ga zo maar door. 

Halverwege stond mijn partner in crime (weer terug van vakantie) om me aan te moedigen. Super leuk! Ik had het zwaar, inmiddels was ik al hele stukken alleen aan het fietsen en aanmoedigen meer dan nodig. Toen ik ongeveer nog een kilometer of 15 moest fietsen kwam ik de motoren tegen die voor de eerste rijders  van de 150 km aanrijden.  Daarbij aanhaken was ook geen optie want die gingen echt snel. Na veel modder, plassen, regen, zuigzand was ik eindelijk weer in Veenhuizen. Altijd blij als ik de finish weer zie, maar vandaag helemaal! Nu weet ik ook waarom ik niet meedoe moet de Drenthe 200; ik ben een mooi weer fietser!! Nu was het nog wel ff spannend op welke plek ik geëindigd was, want de 1e drie dames zouden in de prijzen vallen. Johan heeft het ff snel voor me nagekeken, ik ben 4e geworden, net er buiten. Beetje jammer maar nog steeds trots dat ik 4e ben geworden!! Het was een zware tocht door de weersomstandigheden maar het was een mooie route en ik heb er weer van genoten!!